Elk jaar rond het laatste weekend van september wordt volgens traditie de Reünie van Kampong gehouden. Dit jaar was dat op zondag 27 september jl. Vanwege de coronamaatregelen was het programma helaas anders dan gewoonlijk. Er was een korte herdenking bij het monument alwaar Arnaud Naeff en ik, als voorzitter van de Federatie SV Kampong, samen bloemen hebben neergelegd ter nagedachtenis van de in 1940 – 1945 overleden Kampong-leden alsmede de (oud) leden die ons afgelopen verenigingsjaar zijn ontvallen. Ik las het verhaal voor van Toon Tellegen van de Eekhoorn en de Mier, die zich afvroegen of ze ooit afgelopen konden zijn. Met de conclusie van de mier: ‘Wat ik wel weet, zolang mensen ons herinneren, is ons verhaal nooit afgelopen…’
Het zijn rare tijden voor een sportvereniging. Waar we normaliter sport en het verbinden van leden voorop hebben staan, zet COVID-19 ons letterlijk op afstand van elkaar. Juist op een moment van de Reünie, waarbij we willen herdenken, zou je graag even bij elkaar willen zijn. Datgene wat we nu eigenlijk nodig hebben, verbinding, naast elkaar staan en herinneren, dat kan niet.
In deze uitzonderlijke maanden moeten wij allemaal een deel van onze vrijheid opgeven. Sinds de oorlog heeft ons land iets dergelijks niet meer meegemaakt. In het belang van onze gezamenlijke gezondheid, nemen we als land de keuze om vooral elkaar niet op te zoeken. Niet op werk, in restaurants, cafe’s, theaters, thuis of waar dan ook. Hoe tegenstrijdig ook: In het belang van de gezondheid mag zelfs samen sporten even niet meer.
Dit geeft discussie en er worden parallellen getrokken met de oorlog. Kan dat wel? Weten we wel wat we zeggen? Toen werd de keuze voor ons gemaakt. Nu weer. Toen door een bezetter die vele miljoenen mensen de dood in joeg. Nu door onze regering die ons voor de dood wil beschermen. Hoe voelde deze onvrijheid toen? Is deze te vergelijken met de onvrijheid nu?
Onze ontberingen tijdens de corona-epidemie moeten wel in het niet vallen bij die, die velen en in het bijzonder onze leden en vereniging in de Tweede Wereldoorlog hebben doorstaan. Een quarantaine van een aantal dagen in een comfortabel huis, voorzien van alle gemakken en afleiding, valt ons nu zwaar, maar is niet te vergelijken met een oorlog. Onderduiken voor jaren, angst om zomaar opgepakt te kunnen worden, niet zomaar samen kunnen komen en enorme onzekerheid over de toekomst. Dan zouden we nu niet mogen klagen dat een borrel na een wedstrijd er nu niet inzit of de kleedkamers gesloten zijn en er niet gedoucht kan worden. Zijn we verwend of weten we gewoon niet wat vrijheid betekent? Dat vraag ik me af omdat we wellicht niet altijd goed beseffen wat de geschiedenis ons heeft gebracht. Vrijheid is zo normaal voor eenieder dat het er gewoon moet zijn. Maar die vanzelfsprekendheid kán er dus kennelijk niet altijd zijn.
Misschien is er wel een vergelijking te maken tussen toen en nu. Medemensen in nood, afgevoerd of ziek, voel(d)en zich eenzaam, onvoldoende gehoord. Je vrijheid verliezen doet iets met een mens, toen en nu. 75 jaar na onze bevrijding gaat de discussie weer over je vrij voelen. Die discussie mag nooit aflopen. Dat verhaal mag nooit aflopen dus laten we ons blijven herinneren wat toen gebeurde en nu gebeurt. Zo ook de mensen die belangrijk voor ons waren en zijn, opdat zij ook nooit afgelopen zijn.
Ik denk daarbij aan al die mensen, Kampongleden en daarbuiten, werkelijke helden die vochten voor onze vrijheid en dat met de dood moesten bekopen. Bij de Reünie herdenken we ook de (oud-)leden die ons in de afgelopen periode ontvallen zijn. Leden die ieder op hun eigen manier een waardevolle bijdrage aan onze vereniging hebben gegeven en die we missen.
We gedenken Bob Bekooy, Jan Voermans, Bernard Pekelharing, Beppie Dullemeijer, Odin Vreeken, Marc van den Berg, Marcella Corten, Willem Schoonhoven, Paul Lindenaar, Piet van der Laan, Leon Grootkop en Nan Klinkenberg. Stuk voor stuk unieke mensen die betrokken waren bij een of meer van de verenigingen van SV Kampong waarvoor we hen veel dank verschuldigd zijn.
Tot slot kijken we uit naar betere tijden, dat het corona-tijdperk is afgelopen en dat het nieuwe normaal echt weer normaal is. Dat we de herinnering aan onbezorgd sporten, sport kijken en plezier met elkaar hebben op SV Kampong, weer laten leven en beleven.
Sandra van Loon-Vercauteren
Voorzitter Federatie SV Kampong Utrecht, 27 september 2020
(Oud-) Leden overleden in 2019/2020
Bob Bekooy, 11 oktober 2019, Lid van Verdienste SV Kampong, Speler Voetbal I. Actief op velerlei gebied bij de toenmalige afdeling Voetbal.
Jan Voermans, 18 oktober 2019, Speler van Cricket I in de glorieperiode eind jaren 60, begin 70. Keeper van Voetbal I.
Bernard Pekelharing, 24 november 2019, Erelid SV Kampong. Jaren lang Voorzitter Federatie SV Kampong.
Beppie Dullemeijer – Brijder, 11 februari 2020. Lid van Verdienste SV Kampong Hockey. Vooral betrokken bij de hockeyjeugd.
Odin Vreeken, 15 februari 2020, Zeer betrokken bij Voetbal Jeugd – organisatie.
Marc van den Berg, 27 februari 2020. Speler Hockey Heren 14
Marcella Corten, 20 maart 2020. Lid Jeu de Boules.
Willem T.J. Schoonhoven, 7 juni 2020. Lid van Verdienste SV Kampong. Echte totaal Kamponger vanaf de jaren 50 van de vorige eeuw.
Paul Lindenaar, 22 juni 2020. Speler Hockey Veteranen.
Piet van der Laan, juni 2020. Indertijd keeper Kampong Voetbal.
Leon Grootkop, juli 2020. Speler Hockey Veteranen F
Nan Klinkenberg, 11 september 2020. Lid Jeu de Boules